Reacties van Diederik

De Oudgermaanse vorm met /z/ is ouder, de Vlaamse vorm met /z/ is juist jónger :)

Gotisch is trouwens ‘weis wesum’, (uitspr ~ wies weesoem) met een /s/ ;) Gotisch heeft bijna nooit Verner, zeker niet in sterke werkwoorden.

Het Germaans had een afwisseling /s/ en /z/, zullen we hier maar even als de ‘oudste’ vorm beschouwen:
*freusan, fraus, fruzum, (ga)frozanaz

Dit veranderde in het Noord- en West-Germaans inderdaad in een /r/, *freusan, fraus, frurum, gafrorana®

Dit is dus de ‘oorspronkelijke’ vorm voor het Nederlands: vriezen, vroos, vroren, gevroren.

In de meeste talen is er later een gelijktrekking gebeurd ofwel terug naar s (soms in de vorm z), soms naar r (Duits frieren).

Het Standaardnederlands vriezen, vroor, vroren, gevroren heeft dus ‘vroos’ veranderd in ‘vroor’ naar analogie met het meervoud ‘vroren’.
Het “Vlaams” heeft het meervoud “vroren” en het VD, veranderd in “vrozen”, naar analogie met de infinitief en het enkelvoud ‘vroos’.

Beide varianten zijn dus even oud te noemen, en de Vlaamse /z/ heeft NIKS te maken met de oorspronkelijke Germaanse /z/, want die is altijd in een /r/ veranderd.

Voila, als ge iemand maar lank genoeg ambeteert, krijgde op den duur wel uw goesting ;)

Ja, het bestaat nog wel, maar het NNL ‘vaak’ heeft toch enorm de overhand gekregen de laatste tijd.
Toen ik leerde schrijven, herinner ik mij dat ‘dikwijls’ nog het gewoon woord was. (ben nog maar 24)

Mijn zussen schrijven alleen nog maar ‘vaak’, als ik hun teksten nalees moet ik ze er regelmatig op wijzen om in 1 alinea met 5-6x ‘vaak’, toch ook eens ‘dikwijls’ te schrijven voor een afwisselendere stijl. Maar ZEGGEN zullen ze het nooit (meer).

Hehe. ’t was maar ne kwinkslag naar uwe voorbeeldzin hier in het lemma ;)

Tegenwoordig hoort ge dikwijls vaak! in plaats van dikwijls!

Moeten we dat als een verbeulemansing van het Vlaams beschouwen?