Reacties van Grytolle

Oud-Nederlands: w?fla, dan :) Min of meer identisch qua vorm aan ’t Zweeds woord

Diederik: gebruikt ze ook altijd vrouwelijke buigingsvormen?

’k Zou ook ni denken da “confituur” overal mannelijk is geworden ook al zoude gij et wel zo gebruiken, tegen alle regelmaat in

“puree” mss wel altijd mannelijk, ondanks z’ne vrouwelijken oorsprong

…om nog maar een paar voorbeelden te bespreken die mij te binnen schieten

Ik moet nu naar de les, maar ek ben wel terug tegen de lunch (‘k studeer nu in Gent^^). Als ek terugkom zal ek ne lijst posten uit de Gruyter over de gevallen waarin het Gents verschild van d’ouw schrijftaal (’k zal wel degeen wegfiltreren waarin da te Winkel zich gebaseerd heed op Hollandse taalverwarring (stofnamen, waarnaar men in ’t Hollands ne langen tijd meh “ze” bleef verwezen; eerst zijn alle woorden vrouwelijk geworden (verwijzing meh ze, geen buigings-n), later zijn de verwijswoorden vervangen door mannelijke (om verwarring te voorkomen meh meervouden?), in alle gevallen behalve bij stofnamen:" Is de vis klaar? Nee, ze moet nog eventjes koken.")

bij tafel bestaad der gelijk da ’k zei een duidelijke voorkeur

Een tabèl of een tabelle is vrouwelijk, wie het anders gebruikt kent z’n taal niet :P Geld ook voor andere woorden op -él, -élle of -élla (diej lesten uitgang kan mss wel mannelijk zijn, als overduidelijke leenwoorden). Nog een geval van masculinisering door weggevallen slot-e, neem ik aan

“een frein” kunnen we voorlopig wel achterlaten, aangezien da ’t ni aannemelijk da-g-et twee geslachten gekend heefd in Antwerpen, en dus vermelden we da van de meerderheid/de oudere (gijle twee)

Menig sprekers laat zich in z’n Vlaams leiden door het AN-geslacht en zegd dus “het cadeau”, “het diner”.

Woorden op -e worden meestal vrouwelijk op den duur, tenzij die -e wegvald, dus zo raar is “die luxe” ook ni (trouwens vrouwelijk in de WNT)

znw. vr., mv. -en. Mnl. lijste; mnd. lîste; mhd. lîste, nhd. leiste; ags. lîst, meng. lyst, neng. list. Fr. liste en ital., sp. en port. lista houdt men voor ontleend aan een germ. taal. Zie voor den oorsprong de etymol. wdbb.

Ni uit ‘t modern Frans overgenomen, maar al in ’t Oudnederlands als “lista”, in de middeleeuwen “lijst(e)”; in elk geval altijd vrouwelijk geweest just gelijk in alle andere Germaanse talen (die Liste, en lista). Da men in Antwerpen dus van “ne lijst” spreekt, is een duidelijk geval van verandering, en der is geen reden om de West-Vlamingen in dees geval te verwijten da’ ze een e toevoegen ipv een orspronkelijke te bewaren.

Woordsoort: znw.(v.)
Modern lemma: pop
— POEP, PUPPE (beide in Vl. België) —, znw. vr. Mnl. poppe, puppe, mnd. poppe, nd. popp (MENSING 3, 1094), laat mhd. puppe (boppe). Verg. ook bup en bupf (D. Wtb. II, 531). Men leidt deze woorden af uit het Romaansch, en de daar voorkomende vormen uit lat. pûpa
Dus nog een geval med oorspronkelijke -e :) Ben nog geen geval tegengekomen waar er genen oorspronkelijke klinker is, maar mss bestaan die wel…

“een wafel” is overigens oorspronkelijk vrouwelijk (en våffla, die Waffel), en behoort tot de kleine uitzonderingsgroep van woorden op -el die (nog ni) mannelijke zijn geworden (waaronder ook tafel)

Wad ik zei over Franse leenwoorden klopt wel degelijk, wel kunnen we gemakshalve bij twijfel de voorkeur geven aan het Frans geslacht

“Het aantal gevallen waar een verschillend geslacht voorkomt in twee regio’s, is miniem.”
Daar zijn we ‘t med elkaar eens. Maar in zulke gevallen (precies welke da’ zijn laten we efkes achterwege :P) moeten we dus wel allebei opgeven, ni waar?

Vermeld bij De Gruyter voor Gent (idd mss Fransen invloed)

Ne lijst vs. ’t oorspronkelijke vrouwelijke “e lijste” (Wvl), daar zou ek ook geen afkeurend willen vellen over de “ne lijst”-zeggers, om nog een voorbeeld te noemen