Reacties van LeGrognard

Houdoe (met klemtoon op de eerste lettergreep) is een Brabants woord dat in grote delen van Noord-Brabant, het zuiden van Gelderland en in een deel van Limburg gebruikt wordt als afscheidsgroet. Het woord is waarschijnlijk afgeleid van Houd oe (eige) goed (vrij vertaald: “pas goed op jezelf”, “behoud uzelve”). Een wijdverbreid misverstand is, dat het ten tijde van de bevrijding zou zijn afgeleid van het Engelse how do (you do). De uitspraak bestond namelijk al vóór de bevrijding door de geallieerden.

Hoewel er verschillende (meestal lokale) varianten op houdoe zijn, zoals hoedoe, houduu en haje,bron? is houdoe veruit het meest te horen. Vaak wordt het woord gevolgd door hè (eej) of wàr. Let wel dat er in het West-Brabants (ongeveer het gebied tussen, en met inbegrip van, Bergen op Zoom/Roosendaal, Steenbergen en Breda) sprake is van H-deletie en men dus “Oudoe” in plaats van “houdoe” zegt.

In 2005 is houdoe door de lezers van het Brabants Dagblad, het Eindhovens Dagblad en BN/De Stem verkozen als mooiste Brabantse woord.¹

In Antwerpen wordt meestal de volledige term gebruikt: ‘oudoe go (hou je goed) en wordt er vaak nog aan toegevoegd: ’en tot ziens’ (en tot weerziens). In Belgisch Limburg wordt een gelijkaardig woord gebruikt: “haddig”, “haddog” of “had’g’”. (wikipedia)

Maasland: houttich (houd dich)

‘Zij gaf niet af met haar maquillage, zij wilde hem versieren.’
Laat eenVlaming en een Nederlander deze zin interpreteren…

Het woord was een zwerfpoesje waar niets over te vinden was.
Ik heb het toch maar binnen gelaten.
Een mannetje of een vrouwtje?

Complimenten!

Op zijn elfendertigste (zeer traag) moet er mee te maken hebben.
Hoe komt dat van Friesland in VL?

Met name in Friesland met zijn elf steden en dertig grietenijen kon dit tot spreekwoordelijke traagheid leiden: ‘op zijn elf-en-dertigst’ (wiki)